รู้ว่าเรารักหรือหลง*

     ความรักจะทำให้เราเปลี่ยนแปลงตนเอง*

....ถ้าเราแยกออกว่าเราอยากได้หรืออยากให้ ก็พอจะทำให้แยกออกว่าเรารักหรือแค่หลง

     ลักษณะนิสัยของคนที่เข้ากันได้ อาจไม่มีตัวชี้วัดตายตัว เช่น เป็นคนใจร้อน ไม่ได้แปลว่าอยู่กับคนใจเย็นไม่ได้ เพราะถ้ามันคือความรัก คนใจร้อนมารักคนใจเย็น คนใจร้อนก็ยอมปรับตัวเองให้เป็นคนใจเย็นลงได้ คนใจเย็นก็ยอมรับคนใจร้อนได้ ไม่ได้รู้สึกอึดอัดรำคาญ

     มองในอีกมุมหนึ่งคือ แม้ทั้งสองจะแตกต่าง แต่ทำกรรมในรูปแบบที่มาให้เกื้อกูลกัน ความสัมพันธ์ก็เจริญก้าวหน้าไปได้ ตรงข้ามกับคู่ที่มาเจอกันเพื่อใช้กรรมในด้านร้าย คนใจเย็นอาจกลายเป็นคนใจร้อน เพราะรู้สึกทุกข์ที่ต้องอยู่กับคนใจร้อน

     ดังนั้น ขอให้เราเลือกคนที่เราอยากให้ อยากดีกับเขา

     ความสัมพันธ์หมายถึงสิ่งที่ต้องเกิดจากคนสองคน ดังนั้นความรัก ก็ต้องเกิดขึ้นจากทั้งสองฝ่าย คืออยากจะให้สิ่งดีๆ ต่อกัน "ทั้งสองฝ่าย" นี่ก็เป็นตัววัดตัวหนึ่งได้ว่า ใครคือคนที่ใช่ ใครที่อยู่ด้วยแล้วจะทำให้มีความสุขต่อไปในอนาคต

     คนส่วนใหญ่ยังเข้าใจผิดว่า ความหวาน รวมถึงอารมณ์ที่เรามองใคร อยู่กับใครแล้วรู้สึกหลงเคลิ้ม ว่าคือความรัก และคนที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นได้มาก ได้แรง ก็น่าจะเป็นคนที่ใช่

    ที่คนส่วนใหญ่ชอบความรัก อยากมีคนรัก ก็เพราะอารมณ์พิศวาส มันมีรสหวาน เราเข้าใจผิดว่าความรักต้องให้ความรู้สึกในแง่นั้นเป็นหลัก
     ถ้าความรักเปรียบเสมือนขนมหวานเพราะมีรสหวาน คนจึงติดเพราะติดสุขที่เกิดจากความพอใจในการได้ยินเสียง ได้เห็นหน้า ได้สัมผัส ถ้าความรักแบบนั้นไม่ก่อให้เกิดทุกข์ อย่างมากคงแค่ทำให้อ้วน...

แต่ใครจะปฏิเสธได้ว่าความหลงติดนี่แหละก่อให้เกิดทุกข์ได้มาก
ตอนเป็นห่วงคนรัก ทุกข์ไหม
ตอนหวงคนรัก ทุกข์ไหม
ตอนกังวลว่าคนรักจะเปลี่ยนไป ทุกข์ไหม
ตอนคนรักหึงเรา ทุกข์ไหม
ตอนต้องจากคนรัก ทุกข์ไหม

ถ้าเข้าใจว่าความรักหรือคนรักเป็นขนมหวาน 

ความรักก็คงเปรียบได้กับขนมหวานที่อาบยาพิษ 

อารมณ์หวานทำให้หลง
อะไรที่ทำให้เราเกิดความอยากได้ อยากยึด สิ่งใดทำให้เราเกิดความสุข เราก็หลง ติดใจ พอใจ
ซึ่งภาษาธรรมะเรียกว่า "ราคะ"*

บทความก่อน เป็นเรื่องที่เรา รู้สึกว่า กำลังจะเสียบางอย่างไป.....
แต่พอเรามาเจอข้อความในหนังสือเล่มนี้.... ทำให้เราคิดได้


เราอ่าน แล้วก็พินิจพิจารณาตัวเอง.....
สิ่งที่เรายึดถืออยู่นั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้
คนเราอายุสั้น เดี๋ยวก็เกิด เดี๋ยวก็ตาย จะมามัวนั่งเศร้าทำไม
จะเอาเวลาที่มีค่ามาโกรธกันทำไม


ในวันนี้ เราอ่านแล้วพิจารณาตัวเองได้ว่า
เรา เป็นคนที่อยากให้นั่นแหละ 
แต่เขาอาจคิดไม่เหมือนเรา หรืออะไรก็ตามแต่  ก็ไม่เป็นไร
ทุกวันนี้เรามีความสุขที่ได้ให้..  ให้ไปด้วยใจอันบริสุทธิ์


เราแค่หวังว่า สักวันหนึ่ง โลกและโชคชะตา คงเหวี่ยงหมุนคนที่กรรมเข้ากับเราได้
พร้อมที่จะเดินเคียงกันไป ต่างฝ่ายต่างเต็มใจจะให้ซึ่งกันและกัน 
ใช้เวลาเพื่อเติบโต เรียนรู้ และพัฒนาตนเอง ไปพร้อมๆ กัน
ร่วมกันสร้างความดีให้กับสังคมและโลก ^^


ส่วนปัจจุบัน เราก็จะทำอย่างพอดีที่สุด ไม่มาก และไม่น้อยเกินไปก็แล้วกัน
ส่วนที่เหลือ ก็ขอให้โชคชะตานำพาต่อไป.....

แค่นั้นเอง - ปลานิลเต็มบ้าน

*ขอขอบคุณข้อความดีๆ จากหนังสือมากๆ นะคะ 

ณัฏฐ์ณัณญา จิณณนันท์ธัมมา.
       แน่ใจแล้วหรือว่านี่คือความรัก / หญิง-ณัฏฐ์ณัณญา: เขียน; อรรถนิติ ลาภากรณ์: วาดภาพ.- กรุงเทพฯ: อมรินทร์ธรรมะ อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2558  (หน้า 109-110)

หยอยคนเดิมไง